Als je wel eens bij de Pasar Malam bent geweest of andere Indonesische evenenementen, dan zul je merken dat het daar niet heel veel van afwijkt. De bekende eetstands waren, zoals ik had verwacht, aanwezig én je kan jezelf helemaal vol eten. Ik had dat laatste eigenlijk wel willen doen, maar ik vond het eten erg duur en de kwaliteit was naar mijn mening niet op niveau. Waarschijnlijk had ik gewoon pech.
Ik had slechts 2 kleine gerechten besteld, waarbij de eerste kipsaté met lontong en een beetje groente en het andere was saté kambing (lamsvlees) met lontong en een beetje groente. De kipsaté was heerlijk, maar de lontong smaakte naar plastic vond ik 🙁 en de saté kambing was erg taai. Ik ben al niet zo goed in kauwen haha. En áls er Indonesisch eten is waar ik gek op ben, dan is het wel lamssaté. Maar dit was helaas een teleurstelling, vooral omdat je voor een klein portie ongeveer € 7,- euro kwijt bent. Maar ach, ik neem het ze niet kwalijk; Sterker nog, ik heb respect voor wat ze doen. Ze zijn met z’n allen keihard aan het werk om maar de monden te vullen van hun bezoekers, en zoals je in de foto’s kan zien zijn dat er heel veel! Ik zou zelf denk ik gek worden. Dus dat het eten af en toe niet lekker is kan natuurlijk gebeuren!
Mini Martabak
Hieronder zie je foto’s van de Mini Martabak. De originele Martabak is groter en vergelijkbaar met onze pannenkoeken, maar dan bestaande uit twee dikke lagen op elkaar gestapeld met veel zoetigheid ertussen, zoals: hagelslag, gepasteuriseerde melk, kaas en nootjes. Je kan je voorstellen dat dit erg zoet en zwaar op de maag is. Gelukkig was dit maar een mini versie. Ik had dit erg lekker willen vinden, maar helaas was ik redelijk teleurgesteld. Zelfs mijn dochter vond het niet lekker, en zij eet normaal gesproken álles.
Pencak Silat
Van de shows die er op die dag werden gehouden hebben wij de Pencak Silat vertoning bekeken en een zangshow van een (voor mij) onbekende zangeres. Voor het geval je niet weet wat Pencak Silat is (uitgesproken als Pen-tjak Sielat), dat is de Indonesische vechtkunst. Ik vind het zelf heel erg veel op de Chinese vechtkunst Wushu lijken. Dat heb ik zelf namelijk jarenlang beoefend. Tijdens deze show werden diverse stijlen en oefengevechten laten zien met en zonder wapens.
Zangshow Potatone
Dit was voor mij een onbekende band, maar dat was voor het publiek denk ik niet het geval. Tijdens de zangshow ging namelijk de hele vloer los! Iedereen liep naar voren en begon gezellig te dansen. Mijn dochter vond het ook geweldig en deed ook gezellig mee met de line dance. De liedjes die werden gezongen waren uiteindelijk diverse bekende oude Indonesische en Engelse liedjes.
Groetjes en sampai ketemu lagi (Tot de volgende keer)!
Y.M. van ‘t Klooster