Hoi! Ik ben Yozef
Ik ben volbloed Indonesisch en woon in Nederland sinds ik 3 jaar was. Ondanks mijn afkomst ben ik van binnen een kaaskop.
Ik ben sinds mijn kindertijd altijd bezig geweest met creëren. Vanaf mijn 5e levensjaar kon ik heel goed tekenen. Toen ik 6 was begon ik met foto’s maken en heel snel daarna maakte ik met heel veel plezier video’s. Ik heb Multimedia gestudeerd en heb gewerkt als zowel programmeur als grafisch ontwerper.
Alles is mogelijk!
Het klinkt cliché, maar het is echt zo. Althans dat vind ik. Zolang je het maar zelf wilt.
Ik heb altijd een passie gehad om dingen te leren en om mezelf te verbeteren. Zo ben ik bijvoorbeeld begonnen met tekenen toen ik 5 was. Ik speelde een robot spel op de Nintendo waarvan ik de art zo mooi vond dat ik het zelf ook wilde kunnen tekenen. Heel snel daarna kon ik die robots ook daadwerkelijk natekenen. Een jaar later mocht ik gebruik maken van de camera van mijn vader en was sindsdien verliefd op foto’s maken. Toen de videocamera uitkwam ging er helemaal een wereld voor mij open. Ik was uiteindelijk de cameraman van de familie geworden die alles documenteerde. Toen ik 12 was heb ik basis Japans leren lezen en schrijven en pen vrienden gemaakt met Japanse studenten.
Mijn geschiedenis
met de computer
Toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik een computer van mijn vader. Dat was het moment toen ik helemaal los ging.
Ik leerde de computer van binnen en van buiten kennen. Elke instelling wist ik te vinden, het was echt te gek. Na een paar jaar leerde ik Adobe Photoshop kennen via een vriend. Dat was het moment toen ik mijn tekenvaardigheden naar het volgende niveau kon tillen. Ik tekende alles toen nog met de muis, waar ik uiteindelijk heel goed in werd. Na de middelbare school kreeg ik de kans om een opleiding te volgen in de Multimedia. Dat was toen één van de eerste Multimedia opleidingen van die tijd. Ik heb daar het hele Adobe pakket leren kennen en gebruiken, animaties leren maken en programmeren. Na mijn studie heb ik gewerkt als programmeur en grafisch ontwerper. Dat heb ik bij elkaar opgeteld meer dan 10 jaar gedaan.
Voortzetten als fotograaf
Als iemand die veel leuk vindt om te doen heb ik uiteindelijk een keuze moeten maken. “Waar wil ik nou echt al mijn energie in steken?”
De realiteit is namelijk dat er in het leven niet genoeg tijd is om alles te kunnen doen. Dus ik heb grafisch ontwerp en programmeren opgegeven om me te kunnen richten op fotografie. Iets waar ik, voor mijn gevoel, voor geboren ben. Ik ben er jong mee begonnen en ik heb besloten dat ik ermee wil eindigen. Mijn tekenvaardigheden geef ik niet helemaal op, want wat ik daarvoor heb geleerd komt nu heel goed van pas bij het retoucheren en animeren van de foto’s die ik maak.
Vader van de mooiste
dochter en vrouw
Zonder hun zou mijn leven geen betekenis meer hebben. Ik weet dat ’t heel melodramatisch klinkt, maar zo voelt ’t wel.
Mijn vrouw is ook volbloed Indonesisch en ze verbleef een jaartje in Nederland als Aupair. We hebben elkaar ontmoet op het station in Amersfoort. Toen ik haar voor ’t eerst zag was het liefde op ’t eerste gezicht en ik wist dat als ik mijn toekomst met haar wilde delen dat ik deze kans niet voorbij mag laten gaan. Ik heb haar hart gelukkig weten te veroveren, want zij was ook smoorverliefd op mij geworden. Een paar maanden later moest ze terug naar Indonesië, een moment waarvan we wisten dat zou komen. We moesten onze relatie toen 8 maanden op afstand voortzetten. Dat is voor veel mensen moeilijk, maar gelukkig voor ons was dat totaal geen probleem. Nu zijn we gelukkig getrouwd, hebben een eigen huis en een mooi dochtertje genaamd Symphony.
Met dank aan een goede vriend van mij, Chretien Attevelt, voor de geweldige foto’s